Nie mam już nadziei. Nie mam już siły wierzyć, że kiedyś się odezwie. Moja duma nie pozwala mi na to żeby wykonać pierwszy krok. Boję się napisać. Nie chce mu w niczym przeszkodzić. Chcę tylko odnowić nasze kontakty na których tak bardzo mi zależy. Brakuje mi jego zdania na każdy temat, jego porad i cwanego wzroku. Brak jego obecności bardzo odbił się na moim życiu. Wszędzie gdzie tylko spojrzę tam go nie ma. Czuję tę jego nieobecność. Pustkę. Zaczynam sama błądzić w swoich myślach. Tęsknota jest najgorszą rzeczą, której w swoim życiu doświadcza człowiek. Nie da się z nią wygrać. Nie da się podążyć inną drogą żeby ją ominąć.
Nie, nie będzie dobrze. Wstała, wrzuciła serce do kieszeni i wyszła.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz